Na nadciśnienie tętnicze choruje około 1/4 światowej populacji dorosłych. Ze względu na szerokie rozpowszechnienie, wpływ na śmiertelność i powodowane koszty socjoekonomiczne, ważne jest poszukiwanie modyfikowalnych przyczyn rozwoju tej choroby. W pracy tej został przeprowadzony przegląd piśmiennictwa w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, czy w populacji dorosłych pacjentów (≥18r.ż) chorujących na nadciśnienie tętnicze częściej występuje zaburzenie lękowe z napadami lęku, niż w populacji ogólnej? W przeglądzie literatury znaleziono 10 badań przekrojowych opisujących związek pomiędzy nadciśnieniem tętniczym, a zespołem lęku panicznego. Iloraz szans współchorobowości tych dwóch jednostek chorobowych wynosił między OR = 3,31 (2,99-3,67), a AOR 1,19 (0,87–1,62). Natomiast częstość współwystępowania wahała się od 4,2%, do 18,75%. W badaniach prospektywnych wykazano zależność między zaburzeniem lękowym z napadami lęku, a następczym rozwinięciem się nadciśnienia tętniczego w ciągu życia jako OR= 1,7 (1,4–2,0). Z drugiej strony ryzyko rozwinięcia się zaburzenia lękowego z napadami lęku u badanych z nadciśnieniem tętniczym w czasie 12-miesięcznej obserwacji wynosiło OR= 3,23 (1,51–6,93), a z 3-letnim okresem obserwacji było nieistotne statystycznie OR= 1,12 (0,80–1,57). Na podstawie przeglądu literatury, ze względu na różnice w metodologii oraz małą ilość badań prospektywnych można jedynie sugerować klinicystom, by w niektórych przypadkach poszukiwali zaburzeń lękowych z napadami lęku u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, szczególnie przy obserwacji niekontrolowanych i krótkotrwałych wzrostów ciśnienia tętniczego.