Cel pracy:
Celem przeprowadzonego badania była polska adaptacja Kwestionariusza Schematów Younga YSQ-S3-PL. Kwestionariusz jest metodą samoopisową, przeznaczoną do pomiaru 18 nieadaptacyjnych schematów.

Metoda:
Przebadano 1529 osób (927 kobiet i 585 mężczyzn) z populacji nieklinicznej. Wiek badanych mieścił się w przedziale 18-85 lat, średnia wieku wyniosła 32 lata.

Wyniki:
Po przeprowadzeniu walidacji językowej oceniono spójność wewnętrzną narzędzia. Alfa Cronbacha wyniosła od 0,62 (Roszczenia/wyższość) do 0,81 (Porażka), zaś dla wyniku ogólnego 0,96. Eksploracyjna analiza czynnikowa nie odtworzyła dokładnie 18-czynnikowej struktury zaproponowanej przez Younga. Najlepszym rozwiązaniem było 8 czynników ładowanych przez itemy spójne treściowo. Analiza konfirmacyjna również nie w pełni wsparła teoretyczny model Younga. Z kilku testowanych modeli najlepiej dopasowany do danych był model podwójnego czynnika (jeden czynnik wspólny i skorelowane czynniki specyficzne – schematy). Zgodnie z tym modelem wariancja schematów wyjaśniana jest jednocześnie przez czynnik wspólny i specyficzne. Czynnik wspólny najsilniej wyjaśnia wariancję schematu Ułomność, zaś najsłabiej – Samopoświęcenia. Analiza trafności konwergencyjnej wskazuje pozytywne, ale umiarkowane korelacje ze skalami mierzącymi psychopatologię, co jest zbieżne z teorią. Podobnie, negatywne korelacje z miarami dobrego samopoczucia potwierdzają trafność dywergencyjną.

Wnioski:
Polska adaptacja kwestionariusza YSQ-S3 jest psychometrycznie podobna do innych wersji językowych i charakteryzuje się akceptowalną rzetelnością i trafnością teoretyczną. Wyniki pozwalają zarekomendować metodę do badań naukowych. Stosowanie w praktyce terapeutycznej wymaga ostrożności – w diagnozie klinicznej wyniki należy traktować jako wspierające a nie rozstrzygające. Potrzebne są dalsze badania dotyczące oceny trafności diagnostycznej.