Cel pracy:
Zbadanie czy występowanie deklarowanych objawów depresyjnych wśród dorastającej młodzieży krakowskich szkół średnich wiąże się ze zwiększoną częstością oraz rodzajem używanych substancji psychoaktywnych oraz czy objawy depresyjne, taktowane jako zmienna kategorialna lub dymensjonalna mogą mieć znaczenie w wykrywaniu objawów depresyjnych i ryzyka sięgania po substancje psychoaktywne wśród adolescentów.

Metoda:
W pracy przeprowadzono analizę przekrojową w grupie 1515 siedemnastolatków, których przebadano z wykorzystaniem skali depresji Becka (BDI) oraz autorskiego kwestionariusza używek.

Wyniki:
Analiza ryzyka sięgania po substancje psychoaktywne przeprowadzona została w odniesieniu do zmiennych niezależnych wyrażonych jako zmienne ciągłe. W grupie chłopców każdy dodatkowy punkt na skali Becka zwiększał ryzyko stosowania używek ogółem o 3,3%, palenia papierosów o 2,7%, picia alkoholu o 2,7% oraz przyjmowania narkotyków o 4%. W grupie dziewcząt, każdy dodatkowy punkt na skali Becka zwiększał ryzyko sięgania po substancje psychoaktywne – ogółem o 3,7%, palenia papierosów o 3,6%, picia alkoholu o 3,1% oraz używania narkotyków o 5,9%. Objawy depresyjne, taktowane jako zmienna ciągła nasilają ryzyko używania substancji psychoaktywnych w grupie chłopców i dziewcząt, w szczególności silna zależność obserwowana jest w grupie dziewcząt z małym nasileniem objawów.

Wnioski:
Obecność deklarowanych objawów depresyjnych zwiększa ryzyko używania substancji psychoaktywnych, zwłaszcza alkoholu oraz tytoniu, w mniejszym stopniu narkotyków, zarówno u chłopców jak i u dziewcząt. Zastosowanie podejścia dymensjonalnego pozwoliło na wskazanie zależności między nasileniem objawów depresyjnych a sięganiem po substancje psychoaktywne w grupie dziewcząt traktowanych jako „zdrowe” („z negatywną diagnozą screeningową”) w podejściu kategorialnym.